മഴ..... വീണ്ടും ഒരു മഴ കാലം കൂടി വന്നെത്തി , ഒന്നും മിണ്ടാതെ,,പലപ്പോഴും അങ്ങിനെയാണ് ... വരുന്നതും പോകുന്നതും പെട്ടന്നാണ് ...
വേനല് ബാധിച്ച മനസുകളിലെകു കുളിരായി പെയ്തിറങ്ങുന്ന മഴയെ കുറിച്ചാണ് എല്ലാ പത്രങ്ങളിലെയും വാര്ത്ത ., നാളെ ഇതേ താളില് തന്നെ കലി അടങ്ങാതെ സംഹാര തന്ടവമാടുന്ന മഴയെ കുറിച്ചായിരികും വാര്ത്ത,...
മഴ എന്നും കൌതുകമായിരുന്നു , കോരി ചൊരിയുന്ന മഴയില് തെക്കേ മാവില് നിന്നും മാമ്പഴം അടര്ന്നു വീഴുന്നതും , മഴവില്ല് പോലെ ചായുന്ന കാറ്റാടി മരങ്ങളും,കുത്തിയോലിച്ചു ഒഴുകുന്ന കുന്തി പുഴയും എന്നും എനിക്ക് കൌതുകമുള്ള കാഴ്ചകള് ആയിരുന്നു.....കാറ്റിനോട് മല്ലിട്ടു അതിന്റെ ദിശകു അനുസരിച്ച് തന്റെ പുള്ളികുട ചെരിച്ചും നിവര്ത്തിയും പിടിച്ചു കടത്തു വന്ച്ജിയില് അവള് അക്കരെയുള്ള പാരലല് കൊലെജിലെക് പോകുന്നത് എന്നും കൌതുകത്തോടെ നോകി നില്കരുണ്ടായിരുന്നു ...
കഴിഞ്ഞ തുലാവര്ഷം വരെ ...ആകാശം പിളര്ന്നു വരുന്ന ഇടിയുടെ സബ്ദത്തില് അവളുടെ രോദനം ഒന്നുമല്ലായിരുന്നു,അതി ശക്തമായ ഒഴുകില് വന്ചിയോടൊപ്പം ആഴങ്ങളിലെക് ഒഴുകുമ്പോഴും അവള് നിലവിളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു , അര്ത്തിരംബുന്ന മഴയുടെ ശബ്ദത്തില് അര കേള്ക്കാന്..മഴയുടെ സൌന്ദര്യം വര്നിച്ചവരും മഴയെ കവിതയാകിയവരും ആ രോദനം കേട്ടില്ല..പക്ഷെ ന്താന് കേള്കുന്നു,ഇന്ന് മഴയുടെ ശബ്ദം എനിക്ക് ഭയമാണ്,അവളുടെ രോദനം കലര്ന്ന ആ ശബ്ദം..
ഇപ്പോഴും മാമ്പഴങ്ങള് കൊഴിയറുണ്ട്, കാറ്റാടി മരങ്ങള് മഴവില്ല് പോലെ ചായാറുണ്ട്, കുന്തിപുഴ നിറഞ്ഞു ഒഴുകുന്നു ,ഓളങ്ങളെ മുറിച്ചു നീങ്ങുന്ന വന്ചിയുമുണ്ട് പക്ഷെ അതില് പുള്ളി കുടയും ചൂടി ഇരിക്കുന്നവരുടെ കൂടെ അവളെ മാത്രം കാണാറില്ല ..(രനീഷ് റഹ്മാന്)